بررسی اثر فرایند شاخه ای شدن پلی پروپیلن در حالت جامد و مذاب در حضور پلی(1-بوتن)

در این پروژه پلی پروپیلن شاخه دار شده و آلیاژ های با 10 و 20 درصد وزنی پلی بوتن-1 شاخه دار شده در حضور 03/0، 05/0، 07/0، 1/0 درصد وزنی دی کیومیل پراکسید (dcp) و 6/0، 1، 5/1، 2 درصد وزنی از عامل شاخه دار کننده تری‏متیلول‏پروپان تری متاکریلات (tmptma) و ppm600 آنتی اکسیدان ایرگانوکس 1010 توسط فرایند اکستروژن واکنشی تهیه شده است. به همین ترتیب برای بررسی اثر تعداد و طول شاخه های ایجاد شده در حالت مذاب و مقایسه آن با حالت جامد، پلی پروپیلن شاخه دار شده و آلیاژ های با 10 و 20 درصد وزنی پلی بوتن-1 شاخه دار شده در حضور 5/0 و 75/0 درصد وزنی از tmptma و 03/0 درصد وزنی تترامتیل تیورام دی سولفاید (tmtd) در دوزهای پرتودهی kgy 5/12، 25، 50، 75 و 100 توسط پرتوهای الکترونی آماده شدند. نتایج بررسی های انجام شده توسط آزمون های رئولوژی برشی و رئولوژی کششی، ایجاد شاخه های بلند در ساختار آلیاژpp/pb-1 را تائید نموده است. با توجه به تصاویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) مشاهده شد که در حالت مذاب پس از اصلاح آلیاژها مورفولوژی از حالت قطره-‏ ماتریس به سمت حالت پیوسته تغییر حالت می دهد و در طی فرایند شاخه دار شدن اجزا وارد ساختار یکدیگر می شوند. از طرف دیگر در حالت جامد پرتودهی بر مورفولوژی آلیاژها تاثیری نداشته و اندازه و تعداد ذرات تقریبا یکسان باقی می مانند. بهترین نتایج در حالت مذاب برای نمونه های حاوی 5/1 درصد وزنی tmptma، 07/0 درصد dcp بدست آمد و حضور آنتی‏اکسیدان بطور مطلوبی روی خواص تاثیر گذار بود. در حالت جامد نیز نمونه های حاوی 75/0 درصد وزنی tmptma در دوز پرتودهی kgy 5/12 بالاترین بازده شاخه ای شدن را نشان دادند. بررسی‏های بعمل آمده موید خواص رئولوژیکی مطلوب این آلیاژ شاخه‏دار شده می‏باشد. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده از این پروژه می توان گفت تعداد و طول شاخه های ایجاد شده در آلیاژهای اصلاح شده با فرایند اکستروژن واکنشی نسبت به فرایند شاخه دار شدن در حالت جامد بیشتر می باشد.